Beknelde man in spouwmuur

Herinnert u zich de berichtgeving in de media over de man die zich had verstopt in een spouwmuur voor de politie en daar in zeer benarde en bekemmende positie is uitgezaagd? Die man is een cliënt in mijn strafpraktijk. Ik noem hem Guus.

Pas enkele maanden terug had ik de strafzaak van Guus afgerond. Ongelukkigerwijs had de rechtbank in die zaak besloten de 6 maanden voorwaardelijk die hij nog boven zijn hoofd had hangen niet ten uitvoer te leggen, maar om de proeftijd te verlengen onder de voorwaarden dat hij een behandeling zou volgen in een door de Reclassering uit te zoeken instelling.

Deze beslissing van de rechtbank was gedoemd te mislukken. En dat gebeurde ook.

Eind januari kreeg ik de melding dat Guus was opgepakt omdat hij zich had onttrokken aan zijn behandeling. Ik had het druk en baalde best dat ik op vrijdagmiddag hiervoor naar Den Haag moest. Ik moest lang wachten op Guus in het cellencomplex. Daar raakte ik nog geïrriteerder van. Mijn ergernis en vrijdagmiddagfrustratie sloeg om in een flinke grijns toen Guus er eindelijk was. Hij kwam letterlijk aangestrompeld, op krukken. Ik vroeg hem wat er was gebeurd. En hij zei: “heb je gelezen in de krant over de man in de spouwmuur?” Ik antwoordde bevestigend en hij zei met een volle lach, ondanks zijn letsel:  “dat ben ik”.

Guus bleek vanuit detentie te zijn geplaatst in een zgn. FPA ergens in Friesland. Hij had daar echt geprobeerd om mee te werken aan zijn behandeling, maar had het niet volgehouden. Hij voelde zich zeer onprettig op die plek.  En toen hij de kans kreeg is hij gevlucht.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er wel iets bij kon voorstellen dat het in die FPA voor hem niet werkte. Daar verblijven doorgaans veroordeelden met flinke psychiatrische problematiek en doorgestroomde tbs-ers die naar een iets milder regime verhuizen wanneer hun behandeling dat toelaat.

Guus is in mijn ogen niet een jongen die daar tussen hoort.

Het gevolg was wel dat Guus door zijn ontsnapping voortvluchtig raakte en op de telex werd geplaatst. De politie was hem al snel op het spoor. Hij dacht zich schuil te kunnen houden bij zijn vriendin, in een zeer krappe ruimte achter de wc. Op zich een briljante schuilplaats, ware het echter niet dat zijn vriendin door de politie werd opgepakt omdat werd vermoed dat Guus bij haar thuis was. Guus werd daar echter niet aangetroffen. Hij zat in zijn verstopplek. En de vriendin, een klein meisje, was uren weg. Zij werd verhoord. Guus hing zodoende uren in die krappe schuilplaats, ondersteboven. Hij kon letterlijk geen kant op.

Toen zijn vriendin eindelijk thuiskwam, hing Guus daar dus nog steeds. Het vriendinnetje kreeg hem er niet uit. En de politie dacht nog steeds dat Guus daar was. De politie kwam weer aan de deur en trof Guus in zijn benarde positie aan. Zijn voeten staken uit het gat in de muur.

Ook de politie kreeg hem niet los. De brandweer moest er aan te pas komen en heeft Guus los moeten zagen. En sindsdien zit hij weer vast – in detentie.

Gisteren was de zitting bij de rechtbank. Iedereen was het er snel over eens dat Guus de resterende straf moet uitzitten.

Guus heeft door deze actie behoorlijke schaafwonden over bijna zijn hele lichaam opgelopen. Hij zal vermoedelijk door de littekens die achterblijven altijd aan deze vrij hilarische gebeurtenis worden herinnert. En ook ik zal met een glimlach aan deze zaak terugdenken.

Alkmaar, 15 februari 2017
Nancy Dekens

Lees ook