Dit jaar zit ik 21 jaar in het vak. Ik was net 22 toen ik advocaat werd. Veel te jong. Onderhand betrap ik mezelf er zo nu en dan op dat ik terugdenk aan de tijd dat ik zelf begin 20 was. En na een weekendje stappen weleens wakker werd met knallende koppijn… niet alleen van teveel drank, maar ook van de stomme dingen die mijn vrienden en ik uitvraten. Incidenten waar de politie ook weleens bij ten tonele verscheen, maar na een reprimande weer vertrok. Hoe anders is het nu? Het lijkt wel alsof we nog maar weinig door de vingers willen zien.
Vorige week had ik zitting bij de politierechter in Haarlem. Mijn cliënte moest voorkomen omdat ze welgeteld 6 XTC pilletjes bij zich op Mysteryland, alweer twee jaar geleden. Haar verhaal was dat haar vrienden haar hadden gevraagd de pilletjes voor iedereen mee naar binnen te nemen. En dat had ze gedaan. Bij de ingang werd haar gevraagd of ze pillen bij zich had, ze zei “ja” en het was einde feest. Ze kreeg een strafbeschikking uitgereikt, waar ze het niet mee eens was. Ze tekende deze niet. Ze kwam bij mij, waarna ik namens haar verzet instelde.
Verklaring omtrent het gedrag (VOG)
Mijn cliënte is een keurig en net meisje, die op dat moment 19 jaar oud was. Zij heeft geen eerdere politiecontacten en volgt een toerisme opleiding. Voor de verplichte stages die ze moet lopen voor haar opleiding, moet zij kunnen beschikken over een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG). Ze was toen ik haar vlak na haar aanhouding ontmoette heel erg overstuur. Ze was bang dat ze geen VOG meer zou kunnen krijgen en dat ze haar opleiding niet zou kunnen afronden. En dat haar hele toekomst in duigen lag. Ik vond het eerlijk gezegd ook wel overdreven dat zij voor die paar pilletjes een strafblad zou krijgen, dat lang aan haar zou blijven kleven. Ik dacht dat ik de officier van justitie wel zover zou krijgen om deze vervolging gelet op haar persoonlijke omstandigheden te seponeren. Dat lukt me bij ernstigere verwijten, bij cliënten zonder strafblad regelmatig. Onlangs nog bij een cliënt die werd verdacht van mensenhandel.
In dit geval was de officier van justitie tot mijn verrassing onvermurwbaar. Deze zaak werd niet geseponeerd. Dus moesten we bijna twee jaar later naar de zitting. Cliënte is inmiddels 21 jaar oud.
Tijdens de zitting speelden veel emoties bij cliënte. Ze had haar vader, moeder en vriend mee om haar te steunen.
De officier van justitie vond nog steeds dat er een straf moest volgen, wel een lagere dan eerder was aangeboden. Nu zou ze niet € 500 maar € 150 moeten betalen. Had ze dit maar niet moeten doen. Ze wist toch wel dat het niet mocht? En bij een afgewezen VOG-aanvraag kon ze altijd in bezwaar…
Het – zij het wellicht beperkte – strafblad was dichtbij.
Artikel 9a Wetboek van Strafrecht (WvSr)
De politierechter was het gelukkig met mij eens dat in dit geval geen straf moest worden opgelegd. Dat cliënte genoeg was gestraft en zichtbaar enorme moeite had met de strafvervolging die lang op zich had laten wachten. Deze rechter probeerde mijn cliënte op de enige manier die nog resteerde gerust te stellen; door artikel 9a WvSr toe te passen (geen straf, wel bewezenverklaring). In de hoop dat de VOG’s aan deze cliënte zullen worden verstrekt zonder al te veel gedoe.
Conclusie: jeugdzondes moeten weer gewoon jeugdzondes worden
Jeugdzondes moeten weer gewoon jeugdzondes worden, waar je jaren later nog eens met het schaamrood op de kaken aan terugdenkt, zonder dat het verstrekkende gevolgen heeft gehad voor je toekomst.
Wordt u, of iemand in uw omgeving, verdacht van bijvoorbeeld drugsbezit? Neem dan contact op met ons kantoor op het nummer 020-5237667 om de mogelijkheden te bespreken.
Lees hier meer over Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) en over ons specialisme opiumzaken en drugsdelicten.
Nancy Dekens
Advocaat